Este é un post especial pra amantes do BNG. Estaría ben que as persoas sensatas que poidan habitar este partido reflexionasen sobre o xeito de actuar dos seus representantes en Cangas e no feito de que Clara Millán non teña máis oficio coñecido que vivir do partido, cuestión que sempre me pareceu moi perigosa pra a integridade ideolóxica. En definitiva, esta é unha historia de traizón dende moi dentro e por sorpresa.
Acto I. Pódese ou non se pode?.
Dende o BNG sempre se repetiu coma un mantra a tese artellada pola alcaldesa de que o Concello carece de competencias pra paraliza-la obra. Entendo que dende a militancia se quixese crer cegamente nesta tese da “incapacidade”, é difícil asumir que falta valentía política ou que quizais haxa intereses a maiores. Sempre resulta mellor pensar que o PP ten a culpa de todo neste mundo e aínda que o xérmolo do conflicto fose cousa dos populares a realidade é que Clara si pode paralizar e non o fai. Así o declarou este setembro o Xulgado do Contencioso Administrativo número 1 de Pontevedra ó considerar que as obras do porto deportivo precisan de licenza municipal tal como viña sinalando insistentemente o Foro Social, a Confraría de Pescadores San Xosé, o naquela altura concelleiro de Urbanismo Mariano Abalo e o propio José Enrique Sotelo, botándolle papo, dende o PP.
Mais a cousa non queda aí; se a señora alcaldesa tiña medo a prevaricar (precisamente o que está a facer) pero aínda así conservaba a vontade de soluciona-lo problema:
- ¿Por que BNG e PSOE marearon ata a saciedade cos famosos sinais? Colocados baixo a responsabilidade exclusiva de ACE permitiron paralizar definitivamente a obra e dar un descanso ós veciños, alomenos polo momento.
- ¿por que se negou a delega-las competencias necesarias pra a paralización ó concelleiro de urbanismo, tal coma el requeriu en varias ocasións?
- ¿pra que asinou un pacto de goberno no que se alude expresamente ó conflicto se non tiña intención de cumprilo?.
- ¿Por que investiu 27.000 euros de tódolos cangueiros/as nun proxecto sobre os posibles usos de Massó (a petición de ACE e pra non ter que aturar ó Foro) que logo se negou a presentar á Xunta?.
Hai que botarlle moitos collóns pra dicir que ‘Massó se parou porque hai unha alcaldesa do BNG‘. Se esas obras están paralizadas señor Lobeira, é polas persoas que se tiraron cinco aniños a facer gardas continuadas (houbo períodos nos que ata de noite), a apandar con multas, a ser detidas, a non ser recibidos pola alcaldesa, a ser expulsados dos plenos e a ser demonizados por unha señora que se negou a facer nada durante os seus catro anos de goberno mentres que cando lle viña ben (na oposición) eran os seus mellores amigos e ía ás manifestacións que fixese falla. Por certo, son esas mesmas persoas as que están a loitar sen tregua nos xulgados e as que denuncian esta animalada nos medios, non Clara Millán.
Entre tanto, entramos no ciclo sen fin no que PP e BNG, ante un PSOE que se limita a ve-los touros dende a barreira, pásanse a pataca quente entre as distintas administracións (Concello, Autoridade Portuaria e Xunta). Ninguén quere cargar co morto mais todos deixan corre-lo tempo a favor da empresa por ver se os opositores do porto se “queiman” e deixan de dar por saco; coido que subestiman o amor propio cangueiro.
Acto II. Nunca morda-la man que che dá de comer.
Moitos fomos os que nos alegramos cando caiu Sotelo e o tripartito chegou á alcaldía, pecamos de inxenuos. É aínda máis frustrante ter que loitar con alguén que di algo por diante e fai o contrario ás costas. En Galiza non se vende preguntábanse hai un tempo: que é o que lle ofreceu Caixanova ós líderes do BNG?.
A pregunta aludía ás seguintes declaracións de Enrique Sotelo (PP) no Faro de Vigo do 06/01/2008
En circunstancias normais importaríame bastante pouco calquera cousa que puidese dicir Sotelo (excepto se fose explicar onde están os cartos dos convenios) pero é certo que o cambio de parecer de Clara Millán respecto a Massó é abraiante, aí o noso “amigo” leva razón. Amais dos centros galegos en América que di Sotelo, canto lle debe o BNG a Caixanova?
Pois ben, como tódolos anos as caixas de aforros teñen a obriga de publica-los informes de goberno corporativo nos que se inclúen as operacións que manteñen cos distintos grupos políticos. Resulta que o BNG, un ano máis, é o grupo máis endebedado con aplastante diferenza. Pra que non haxa dúbida:
No exercicio 2009, o último publicado, o Bloque Nacionalista Galego ten un saldo vivo (débeda) de 2.598.000€ que traducido son 432.270.828 millóns das antigas pesetas. Durante 2008 asinaron coa entidade un crédito de 400.000 € cuns xuros do 5.10% durante o primeiro trimestre e a prazo dun ano. Outro empréstito, tamén a un ano, de 3.000 € a un 7.45% de xuro. E outro máis, este a 10 anos, de 298.000 € cuns xuros do 6%. Ós que lle sumaron outros tres en 2009 de 200.000, 400.000 e 600.000 euros a un 4%.
Supoño que é bo recordar que a obra de Massó está promovida por Residencial Marina Atlántica e Complejo Marina Atlántica, participadas nun 50% por Caixanova. Resulta que Clara Millán era neses momentos a Secretaria de Finanzas da Executiva Nacional do BNG (elexida o 20 de xaneiro de 2007): “Procuraremos que o BNG teña unhas finanzas saneadas, capaces de cobrir as necesidades a nivel nacional e comarcal e os retos que nos esperan, como as campañas electorais.” BNG ao día. nº 21.
Tamén é casualidade que a entidade asinase varios convenios sociais coa vicepresidencia da Xunta, parcelas do goberno que controlaba o Bloque, nun momento no que, ó parecer, o cuñado de Quin (traballador nunha sucursal deles) se apropiou indebidamente de 500.000 € de distintas contas pertencentes a galegos da emigración sen que lle supuxese máis ca un expediente. Non soubemos nada deste asunto até pasado un ano e grazas a unha denuncia da sección sindical da UXT nesa oficina, se non nin iso.
Gráfico da evolución da débeda do BNG coas Caixas Galegas [1998-2008]:
Imaxe vía Kiko das Leiras no antigo Chuza
Acto III. A dimensión electoral e o malestar dentro do Bloque.
Comezan a perfilarse as eleccións municipais no horizonte e coido que a estas alturas xa todos nos decatamos de que Massó se tornou todo un problema político de primeira magnitude en Cangas pero tamén nunha preocupación a nivel nacional pra o Bloque Nacionalista Galego. Ata onte Clara Millán aínda non tiña claro se se presentaba coma candidata á alcaldía e nunhas declaraciós recentes asumía que “Massó nos fará perder votos” É evidente que o que non se consola é porque non quere. Na miña opinión, de mante-la alcaldía sería dunha forma moi precaria e perdendo moito rédito electoral, sinónimo posiblemente de que as cousas non se fixeron a xeito.
Tan importante é o tema que o PP en primeiro lugar e despois o Bloque, sacaron un só número do que se supoñía ían se-los seus voceiros a nivel local; en ámbolos casos o tema a tratar foron xustificacións respecto a Massó. O BNG local, pese a que a postura oficial do partido a nivel nacional é contraria as obras, repartiu o “panfleto” por tódalas casas nos tres días previos á manifestación de xuño de 2009 nun claro intento por desmovilizar, coa de agosto xa nin o intentaron á vista saltan os resultados. Quizais os persoeiros presentes máis coñecidos a nivel nacional fosen Xosé Manuel Beiras, Xosé Luís Méndez Ferrín, Mabel Ribera pero tamén había alcaldes e militantes doutras vilas aínda que o dano verdadeiro viulles dende dentro dos propios afiliados cangueiros. Quin, o adalide das redeiras galegas, e Clara deberon ficar parvos ó ver á Evangelina Martínez (cangueira e presidenta deste colectivo) na manifestación. Tampouco lles debeu cair ben que fora Jorge Pérez Rodal (exconcelleiro do Bloque e expresidente da confraría de Aldán), máis cantada estaba a presenza da exconcelleira do BNG Begoña Pérez Santaclara. Podemos seguir, mais a listaxe é moi longa.
O segundo órdago a Clara produciuse o 12 de setembro dese mesmo ano, cando Bieito Lobeira e Teresa Táboas se presentaron nunha concentración por mar convocada polo pósito da vila que foi secundada por tódalas confrarías da Ría de Vigo. Ó mesmo tempo, o BNG comarcal realizaba comunicados de prensa que “entraban en contradicción coa liña que seguían os seus compañeiros en Cangas”. Xa na segunda festa nacionalista do Morrazo, Guillerme chamaba á “unidade” e á eliminación das “liortillas internas” mentres que se vía obrigado a aclarar máis unha vez a postura oficial do partido respecto ó porto deportivo. Pra remata-la, na asemblea de Encontro Irmandiño (á que acudiron Guillerme Vázquez e Aymerich) lévanlle de invitado a Mariano Abalo. Menos mal que o BNG está “máis pacificado ca nunca” Pra min, antes ca unhas siglas vai a miña terra… e pra vós?
¦¦ Tirado de España? Pra que?!
A FPG non ten por que compartir necesariamente os contidos dos artigos de Opinión e de Outras voces, aínda que por unha razón ou outra os consideremos de interese.