Deben ser días estes de traballo incansable e axitación permanente de rúa para todo o activismo da esquerda transformadora galega. Reclámao o momento histórico no que nos atopamos. Nunca nas últimas tres décadas a regresión de dereitos atinxiu a tantos intereses diferenciados nas clases subalternas.
Na FPG, cuxa militancia integra activamente as bases das dúas centrais sindicais nacionais, cremos en converxencias amplas do movemento obreiro. Así nolo lembra a memoria do proletariado galego e así tamén o imos aprendendo de movementos sociais máis actuais e espontaneístas como o 15M.
Porén, as organizacións sindicais maioritarias (ou as súas cúpulas) seguen a dar mostra de mesquindade e ignorancia. Non semella que o mellor xeito de aglutinar a clase obreira sexa promover fendas e disputas curtopracistas entre siglas. Que cidades como Vigo ou Coruña vaian ter ata tres mobilizacións diferenciadas escapa a toda lóxica xa non revolucionaria, senón do máis simple sentido común.
Os tempos piden unha xornada de loita nas rúas e cómpre non ser pesimistas fronte ao sectarismo dos de sempre. Sería a súa maior vitoria. A nosa, a das traballadoras e traballadores, pasa por unha converxencia ampla desde o recoñecemento mutuo e o obxectivo común de derrubar un sistema que afoga as nosas vidas.
